Ks. Jan Twardowski – Wielkanocny Pacierz
Nie umiem być srebrnym aniołem –
ni gorejącym krzakiem –
tyle zmartwychwstań już przeszło –
a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami –
tyle już Alleluja –
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.
Wiatr gra mi na kościach mych psalmy –
jak na koślawej fujarce –
żeby choć papież spojrzał
na mnie – przez białe swe palce.
Żeby choć Matka Boska
przez chmur zabite wciąż deski –
uśmiech mi Swój zesłała
jak ptaszka we mgle niebieskiej.
I wiem, gdy łzę swoją trzymam
jak złoty kamyk z procy –
zrozumie mnie mały Baranek
z najcichszej Wielkiej Nocy.
Pyszczek położy na ręku –
sumienia wywróci podszewkę –
serca mego ocali
czerwoną chorągiewkę.
Bicie dzwonów i radosny śpiew Alleluja obwieszczają nam radość zmartwychwstania. Miłość pokonała śmierć. Pusty grób to symbol chwały i zwycięstwa, pokonania wszelkich ciemności i grzechu. Jeśli przeżyliśmy prawdziwie Wielki Post, uczestniczyliśmy w Triduum Paschalnym, przeżywaliśmy Mękę i Śmierć Pana Jezusa, teraz możemy cieszyć się oglądaniem Chwały Boga. Niech ten czas dla każdego będzie pełen wiary i nadziei. Niech świąteczne dni spędzone w rodzinnym gronie, będą oderwaniem od codzienności, zatrzymaniem nad najważniejszymi sprawami. Niech Zmartwychwstały Chrystus Błogosławi każdemu z nas i obdarza takimi Łaskami, których każdy z nas najbardziej potrzebuje.
Przewodnik, ks. Łukasz Maćkowiak.
