„Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne. Jam jest chleb życia.”
Każdy człowiek potrzebuje swojego rodzaju obietnic, bo one dają nadzieję na zrealizowanie się wielu spraw. Najczęściej skojarzenia są pozytywne, bo z niecierpliwością oczekujemy zazwyczaj dobrych zdarzeń. Oczekujemy od ludzi dotrzymywania słowa, denerwujemy się, kiedy rzucają obietnice na wiatr i zapominają o tym co powiedzieli. Tymczasem nie chcemy lub nie potrafimy przyjąć najpiękniejszej bo pewnej w stu procentach obietnicy od Boga.
Zachowujemy się czasami jak współcześni Jezusowi Żydzi, którzy nie potrafili dopuścić do własnej świadomości, że Jezus jest Kimś więcej niż tylko ich sąsiadem i zwykłym człowiekiem. Nam bowiem również zdarza się mieć wiele wątpliwości i pytań o Pana Boga i do Pana Boga. Zawsze jednak mamy możliwość dokonywania wyboru, albo ulegniemy wątpliwościom, pozostaniemy przy tym co przyziemne i doczesne albo pozwolimy na to by Jezus działał w naszym życiu, pociągał nas za sobą i prowadził ku zbawieniu.
Jest wiele dróg prowadzących do Boga, każdy z nas musi odkryć swoją własną, na którą został powołany. Nie ma takich samych dróg bo każdy z nas jest inni i otrzymał taki plan jaki jest w stanie zrealizować i wypełnić. Umocnieniem ma być pokarm wieczny, o którym dzisiaj w Ewangelii słyszymy. Do Eucharystycznego stołu może przyjść każdy kto ma pragnienie. Pan Bóg nikogo nie ogranicza, nie narzuca limitów. Pozwala i zachęca nas do spotykania się z Nim jak najczęściej.
Okazuje się zatem, że spotkanie z Bogiem jest proste, na wyciągnięcie ręki, a zdarza się, że tak trudno nam ludziom przyjąć zaproszenie. Oczekujemy cudów, nadzwyczajnych zdarzeń, podniosłych momentów. Tymczasem każdego dnia, wszędzie tam, gdzie sprawowana jest Eucharystia bije źródło życia dla każdego z nas. Pełnia Bożej Miłości i zrozumienia. Przychodźmy do Chrystusa jak najczęściej. Chciejmy nieustannie korzystać z Bożej Obietnicy: „Kto we Mnie wierzy, ma życie wieczne. Jam jest chleb życia.”
