„Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.
Znak krzyża towarzyszy nam każdego dnia. Zapewne właśnie od niego rozpoczynamy dzień i na nim kończymy. Wypowiadając słowa „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” wyznajemy naszą wiarę. Warto się dziś zastanowić jakie znaczenie ma ów gest w naszym życiu. Czy jest wyuczony i automatyczny, czyniony z przyzwyczajenia? A może świadomy, pełen skupienia i namaszczenia, rano jest prośbą skierowaną do Boga o pobłogosławienie nowego dnia, do Chrystusa o Jego obecność w każdej chwili i do Ducha Świętego o natchnienie i pomoc w najmniejszym nawet podjętym działaniu. Jeśli właśnie tak jest, to wieczorny znak krzyża winien być podziękowaniem za kolejny dobrze przeżyty dzień.
Do takiego rozumienia znaków potrzeba przyjęcia wiary bez żadnego „ale”. Dlatego też dzisiejsza uroczystość przypomina nam, że Bóg jest największą i absolutną doskonałością, stąd też nie wszystko możemy pojąć, zrozumieć i wyjaśnić naukowo, bo właśnie na tym polega wiara. Bóg okazując wielkie miłosierdzie posyła na świat Swojego Syna, by dać nam nadzieję na możliwość przebywania i trwania w Bożej Miłości, z kolei jako wsparcie przywoływać mamy darów Świętego Ducha, które pomogą rozeznawać i wybierać właściwą drogę.
Chrystus mówi do nas dzisiaj o Trójcy Świętej dając konkretne, praktyczne wskazanie. Wszyscy jesteśmy zobowiązani do ewangelizacji właśnie w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. To swoistego rodzaju misja. Zapoczątkowali ją Apostołowie, ale my wszyscy chrześcijanie jesteśmy spadkobiercami tego posłannictwa. Oczywiście nie chodzi tutaj o to, by robić wykłady na temat Boga i Kościoła, ale by przez naśladownictwo Chrystusa głosić Go swoim życiem. Do tego niezbędna jest więź z Bogiem ciągle mocna i żywa, rozbudzana każdego dnia na nowo.
