Liturgia niedzielna porusza wiele ważnych tematów dla współczesnego człowieka. Przede wszystkim po raz kolejny przypomina nam, że mamy w życiu kierować się miłością, bo ona jest początkiem wszystkiego innego. Każde nasze postępowanie będzie dobre, jeżeli wywodzić będzie się z dobrych pobudek opartych na prawdziwej, chrześcijańskiej miłości. Wydawać by się mogło, że to takie proste: „nikomu nie bądźcie nic dłużni poza miłością”. Jednak w tym słowie zawiera się istota i źródło naszego postrzegania rzeczywistości i postępowania wobec innych.
Ewangelia przekazuje nam, że winniśmy się troszczyć o Zbawienie swoje i innych. To bardzo często niesamowicie trudne, by upominać tych, którzy żyją obok nas. Zwłaszcza, jeżeli są to osoby bliskie. Bo z jednej strony można powiedzieć, że kierowanie się miłością to również akceptowanie drugiego bez względu na to jaki jest. Owszem, ale ten drugi, jeśli również będzie postępował po chrześcijańsku nie może iść drogą zła.
Kiedy ktoś popełni w życiu błąd, nie możemy przekreślać go od razu ale próbować pomóc mu odnaleźć właściwą drogę w swoim życiu. Oczywiście jak mówi nam Ewangelia nie za wszelką cenę, ale mając na uwadze przyszłe – wieczne dobro innych powinniśmy próbować pokazywać właściwą drogę, na tyle na ile jest to w danym momencie możliwe.
Współcześnie jednak nie jest to proste. Najczęściej bowiem o kimś kto postępuje nie zawsze właściwie wiele się mówi. Taki człowiek jest na językach wszystkich i to stawiany w niezbyt dobrym świetle. Zamiast tracić czas na osądzanie i oczernianie, może warto wyciągnąć rękę i zaproponować pomoc komuś kto sam nie potrafi sobie pomóc.
Wszystko musi mieć swój początek w Chrystusie. Bez wiary w Zbawienie, bez przekonania, że warto wytrwać w uczynkach miłosierdzia wobec bliźnich nie uda nam się zbudować swojego życia na trwałych i dobrych wartościach. Na szczęście nigdy nie jest za późno by przyjść do Jezusa. Szczególnie, że słyszymy dziś jak ważna jest wspólnota ludzi, którzy mają ten sam cel. Bo „gdzie dwóch albo trzech…” sugeruje, że Kościół zrzeszający swoich wiernych to miejsce, w którym na pewno spotkamy Chrystusa w Eucharystii ale także w wyciągniętej dłoni drugiego człowieka.
