Dziś Druga Niedziela Wielkanocy. To bardzo dobry moment na to by zmierzyć się z prawdą o Bożym miłosierdziu. Zgodnie z życzeniem Pana Jezusa, jakie przekazał siostrze Faustynie dziś bowiem obchodzimy Święto Miłosierdzia Bożego.
Chrystus sam domagał się od św. Faustyny Kowalskiej, aby ta niedziela była nazwana Niedzielą Miłosierdzia Bożego. „Ja pragnę, aby było to święto Miłosierdzia. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia. Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia mojego, i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być świętem Miłosierdzia.”
Siostra Faustyna miała ogromną wiarę, bo mimo wielu trudności nie poddawała się w osiągnięciu celu, ale przecież nie mogła odmówić Bogu, który prosił: „Mów światu o Moim miłosierdziu, niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie Moje. Jest to znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy. Póki czas niech uciekają się do źródła miłosierdzia Mojego, niech korzystają z krwi i wody, która dla nich wytrysła”.
Prawda o Bogu miłosiernym doskonale pokazana została na namalowanym ówcześnie portrecie. Chrystus przychodzi, nie stoi, nie siedzi, ale wychodzi naprzeciw człowiekowi. Pokazuje nam swoje zranione serce, ale promienie z niego wypływające dają nam światło – nadzieję, a ręka wzniesiona do błogosławieństwa rozgrzesza.
Nam często miłosierdzie kojarzy się z otwarciem serca na potrzeby drugiego człowieka. Wiele w tym prawdy, ale by być dla kogoś obrazem Boga, trzeba uporządkować własne serce. Boże Miłosierdzie nie jest kuponem, ani losem na loterii do wykorzystania gdy będzie taka potrzeba. A bywa i tak, że ktoś świadomie czyni złą wiedząc, że i tak Pan Bóg mu przebaczy. Zatem żeby służyć innym, opuszczonym, biednym i nieszczęśliwym, najpierw trzeba naprawić to co biedne w samym sobie. Obchodzić się ze sobą z miłosierdziem to znaczy dobrze siebie traktować, nie stawiać zbyt wysokich wymagań. Zamiast się załamywać, poddawać, narzekać zwróćmy się do Jezusa, który pokazuje nam miłosiernego Ojca nie odrzucającego nawet marnotrawnego syna. Kiedy uporządkujemy swoje relacje ze sobą i z Panem Bogiem, będziemy mogli świadczyć o miłosierdziu innym.
Siostra Faustyna nad wyraz umiłowała Chrystusa na krzyżu. Cierpiącego, ubiczowanego, sponiewieranego. Potrafiła łączyć się z nim w cierpieniu oddając je za te dusze, które najbardziej potrzebują Bożego miłosierdzia. Napisała w swoim dzienniczku: „nigdy nie przechodźcie obojętnie” i dalej: „bo miłość rzeczy małe potrafi zamienić w rzeczy wielkie i tylko miłość nadaje czynom naszym wartość”. Zatem idąc za tym przykładem nie odwracajmy się od krzyża. Spotkajmy się ze wzrokiem umęczonego Chrystusa, bo kiedy obiecywał wiszącemu obok skazańcowi: „jeszcze dziś będziesz ze mną w raju” mówił także do nas.
Dziś oczy wszystkich zwrócone są w stronę Watykanu. Cieszymy się, że wielki orędownik miłosierdzia Jan Paweł II, który przypomniał nam w jednej ze swoich encyklik Dives in Misericordia prawdę o Bogu bogatym w miłosierdzie, dołączy do grona świętych. Możemy mieć pewność, że będzie wstawiał się za nami u Pana i wypraszał miłosierdzie dla nas i całego świata.
Miłosierdzie, to także najpiękniejsze odkrycie się Boga przed człowiekiem. To zapewnienie, że bardzo nas kocha, tak bardzo, że przez tę miłość, chce przebaczyć każdemu nawet największy grzech i dać szansę na rozpoczęcie nowego życia. Codziennie wiele słyszymy o miłości, ale nie ma potężniejszej siły niż miłosierdzie Boga względem ludzi. Bowiem miłość Boga pokonała wszelkie zło, zwyciężyła grzech i jest większa od śmierci. Zaledwie tydzień temu cieszyliśmy się z owego zwycięstwa, zatem czas wielkanocny jest jak najbardziej odpowiedni, by częściej niż zwykle brać do ręki różaniec i poświęcić kilka chwil, by wołać za siebie i za cały świat: „Miej miłosierdzie dla nas i świata całego!”
